หลายวันก่อนก่อนจะกลับมาประจำการที่กรุงเทพ
ฉันไปรับหลานชายที่โรงเรียน
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนมีแต่ความวุ่นวาย
รถติดหน้าโรงเรียน ผู้ปกครองรอรับลูกหลาน เด็กๆ วิ่งเล่น
ยืนมองภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าอยู่เงียบๆ แล้วก็อดย้อนนึกไปในวันเก่าๆ ไม่ได้
ฉันเห็นตัวเองนั่งร้องเพลงที่แต่งเองเพลงแล้วเพลงเล่า
ฉันเห็นตัวเองเอาไม้แบดมาตีลูกเทนนิสกระทบผนังบ้านอา
ฉันเห็นตัวเองเดินเข้าไปในป่าใกล้บ้าน ทำทีเหมือนหลงป่า ผจญภัย
ฉันเห็นตัวเองตื่นแต่เช้ามืดไปที่ไร่มะลิเพื่อนบ้านเพื่อเก็บมันก่อนไปเรียน
ฉันเห็นตัวเองเล่นลูกแก้ว เล่นตี่จับ เล่นเตยกับญาติๆ และเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน
ฉันมองเห็นตัวเองผ่านหลายเหตุการณ์ในวันเก่าๆ
บางเหตุการณ์ก็ทำคนเดียว อยู่ลำพัง บางครั้งก็มีผู้คนมากมาย
ฉันเป็นเด็กนิ่งๆ เฉยๆ ชอบอยู่คนเดียว
แต่ไม่ชอบใจที่ไม่มีคนสนใจ หรือไม่มีใครเหลียวแล
เป็นเด็กเครียดๆ แต่มีมุมสนุกสนาน ชอบหัวเราะ อยากเป็นคนตลก
เพราะคิดว่าคนตลกใครๆ ก็จะเข้าหา
อยากเข้าสังคมแต่ก็กลัวสังคม
อยากเป็นคนเด่นแต่ก็กลัวการเป็นจุดเด่น
เรียกว่าเป็นเด็กที่สับสนในความต้องการของตัวเองเหมือนกันนะ
และอาจจะเพราะแบบนี้ฉันเลยเป็นเด็กที่จิตนาการสูงลิ่วเอาการไม่แพ้ใคร
ถ้าอยู่คนเดียว
ฉันจะร้องเพลงที่แต่งเองสดๆ
ฉันจะสมมติตัวเองเป็นคนอื่นแล้วนั่งคุยกันกับฉัน
ฉันจะอ่านหนังสือ ฉันจะนอนเปล ฉันจะเขียนหนังสือ
ฉันจะคิดนั่นคิดนี่ คิดเยอะเต็มไปหมด ใครว่าเด็กไม่รู้เรื่อง คิดไม่ได้คิดไม่เป็นนี่ไม่จริงเลย
มองย้อนไปแล้วนึกชื่นชมตัวเองอยู่เหมือนกันนะ
คือ ฉันคิดว่าฉันเป็นเด็กที่รักดีพอสมควร
ไม่ดื้อ ไม่อ้อน รู้ว่าสถานการณ์ที่บ้าน สถานภาพของตัวเองเป็นยังไง
ถึงเรียกร้อง อ้อนวอน อยากได้อยากมีอะไรมันก็ไม่เกิดขึ้นจริง
ฉันเลยพยายามทำตัวให้ไม่เป็นปัญหากับแม่ รับผิดชอบตัวเองได้ตั้งแต่เล็ก
อันนี้ก็ต้องขอบคุณแม่ด้วยที่ไม่ทำให้ฉันเป็นเด็กมีปัญหา แม้ว่าจะเก็บกด
ถึงแม้ว่าปมในใจของเด็กหญิงเจี๊ยบจะเยอะ
แต่โชคดีที่ได้ใกล้ชิดแม่เลยรู้ว่าทำอะไรถึงจะดีเลยพอจะเป็นผู้เป็นคนในทุกวันนี้
ใจความมันอยู่ตรงนี้แหละ
เด็กรู้เรื่องทุกอย่าง เข้าใจในสิ่งที่เห็น
แต่ผู้ใหญ่มักไม่สนใจเด็ก ไม่เข้าใจเด็ก คิดว่าเด็กไม่มีหัวใจ ไม่มีความคิด
เด็กคิดได้ เด็กคิดเป็น เด็กคิดเยอะ และถ้าเยอะมากๆ อาจระเบิด
ขอให้ประคับประคองหัวใจของเด็กด้วยความรัก ความระมัดระวัง
อย่าให้เด็กสรุปไปเองโดยไม่มีคำตอบ โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องล่อแหลมต่อการใช้ชีวิตในอนาคต
วันเด็กไม่ใช่เรื่องเด็กๆ ที่เกี่ยวกับเด็ก
แต่มันสะท้อนถึงผู้ใหญ่โดยตรงในการให้ความสำคัญกับเด็ก
ผู้ปกครองควรทำให้ทุกวันเป็นวันเด็กแห่งครอบครัว เพราะเด็กพร้อมจะสดใสเสมอถ้ามีคนมองเห็น
somewhere, someday, someone 