รสแม่

ตั้งแต่เด็กที่กินกับข้าวฝีมือแม่มา
บอกได้เลยว่าแม่ไม่ใช่คนที่ทำอาหารเก่ง ไม่ใช่คนที่ทำกับข้าวอร่อยมาก
แต่เราก็โตมาด้วยรสมือของแม่ จากฝีมือธรรมดาๆ ของแม่

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
แม่ไม่ได้ทำกับข้าวให้เรากิน, ด้วยเหตุผลหลายอย่าง
บางวันเราคิดถึงกับข้าวแบบแม่ คิดถึงรสชาติแบบแม่
มันเป็นความรู้สึกโหยหารสคุ้นลิ้น กลิ่นคุ้นเคย โดยเฉพาะในเวลาที่เบื่อหน่ายร้านอาหารตามสั่ง
หรือร้านข้าวแกงที่กินประจำ

คิดถึงอาหารบางอย่างที่หลายๆ ร้านไม่ยอมทำขาย
คิดถึงกับข้าวง่ายๆ บ้านๆ ที่ติดรสจากที่บ้านและพอไปกินที่อื่นกลับไม่ชอบ

อาหารบางอย่างแม่ทำไม่เป็นก็ยังพยายามลองทำเพราะอยากให้ลูกกิน
รสชาติที่ออกมามันห่วย แต่ก็เราก็ยังนั่งกินกับแม่

เมื่อเร็วๆ นี้
มีโอกาสนั่งดูโทรทัศน์กับแม่
รายการวันนั้นพาไปเที่ยวสวนกล้วยที่มีกล้วยหลายร้อยชนิด มีพันธุ์หายาก พันธุ์แปลกๆ
ที่เราไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยินชื่อ
แล้วเราก็เห็นหัวปลี

เปรยกับแม่ว่าอยากกินทอดมันหัวปลีของย่า ย่าทำอร่อย อยากกินมาก ไม่ได้กินนานแล้ว
แม่เงียบไป แล้วก็บอกว่าแม่ก็ทำได้ ทำอร่อยด้วยนะ

ผ่านไปราวหนึ่งสัปดาห์
กล่องอาหารที่มีทอดมันหัวปลีง่อยๆ 2 ชิ้น, ทอดมันข้าวโพด 3-4 ชิ้น แถมปลาทอดอีกหนึ่งตัว
เดินทางมาถึงมือเรา
คำสัญญาเล็กๆ ของแม่ที่บอกกับเราว่าจะทำมาให้กิน…เป็นจริงแล้ว!

กล่องอาหารที่ผ่านการเดินทางหลายชั่วโมง ในสองร้อยกว่ากิโลเมตรทำให้อาหารเย็นหมด
แถมรสชาติของทอดมันหัวปลีและข้าวโพดยังเค็มอีก
แต่เราก็กินมันจนหมดกล่อง!

ไม่ได้ฝืนทนจนกินเกลี้ยงเพียงเพราะอยากเอาใจแม่ เพราะแม่ไม่ได้มานั่งจ้องอยู่ข้างๆ
ไม่ได้กล้ำกลืนกินเพียงเพราะเสียดาย
แต่ฉันตั้งใจกินมันเพราะมันเป็นอาหารที่แม่ฉันตั้งใจทำให้กิน

รสชาติจากมือแม่
รสมือของแม่
รสแม่สู่ลิ้นลูก

อาหารกล่องของแม่
ทำให้เข้าใจว่า ไม่ว่าอาหารจานนั้นๆ จะทำมาจากอะไร และ รสชาติออกมาอย่างไร
มันไม่สำคัญเท่ากับที่รู้ว่า ‘ใครเป็นคนทำ’
และยิ่งเมื่อ ‘คนทำ’ รู้ว่า ‘ใครกิน’ เท่านี้คงเพียงพอแล้ว

34 พฤศจิกายน

วันนี้เป็นอีกวันที่เกิดขึ้น
และอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าก็จะผ่านไป
แล้วมันก็จะกลับมาเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อล่วงไปหนึ่งปี

เป็นปีที่ 34
เป็นครั้งที่ 34 แล้วที่ได้บอก ได้คุย ได้รู้จักกับตัวเอง
มันอาจไม่ใช่วันสำคัญ หรือกระทั่งเป็นวันพิเศษ แต่มันเป็นวันที่จะได้หยุดคิดอะไรบางอย่าง
เพื่อเริ่มต้นอะไรบางอย่างต่อไป

อาจไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เรียกง่ายๆ ว่าไม่ได้มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้นในวันนี้ทันที

การที่ผ่านความทุกข์และเรื่องยากมากๆ เข้า
อาจทำให้ชีวิตที่เติบโตขึ้นในทุกวันง่ายขึ้น
ไม่ได้ง่ายเพราะไม่ได้มีเรื่องยุ่งยาก แต่เพราะปลงใจกับเรื่องยากๆ แล้วว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

ไม่มีอะไรอยู่กับเราอย่างยืนนาน
กระัทั่งสุข กระทั่งทุกข์
แค่ใช้ชีวิตในทุกๆ วันอย่างตั้งใจก็พอแล้ว

ขอให้เลข 34 เป็นมิตรกับฉันในวันที่ชีวิตเดินทางมาไกลพอสมควรจากจุดเริ่มต้น
และไม่ว่าจะอย่างไร, ฉันจะรักฉันที่เป็นฉันในทุกวันที่ยังอยู่