หลายปีมาแล้ว,
แต่ฉันเพิ่งมาระลึกถึงความทรงจำของค่ำคืนหนึ่งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
อาจเพราะลมเย็นๆ
ต้องโทษอากาศดีๆ ที่ทำให้เรื่องดีๆ บางเรื่องผุดพลัดเข้ามาในห้วงคำนึง
วินาทีที่ใครบางคนยื่นเค้กมาให้
พร้อมๆ กับเสียงเพลงอวยพรแห่งความสุขที่หลายๆ เสียงร่วมกันประสาน
อาจไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะเป็นฉากจดจำของชีวิตคนๆ หนึ่ง แม้เวลาจะผ่านมานับนาน
มันเป็นเค้กรสโปรดของฉัน
ความเข้มข้น หวาน มัน แสนอร่อยของเค้กวอดก้าในคืนนั้นอร่อยยกกำลังสอง
กินไปยิ้มไป กินไปจดจำไป กินไปพร้อมกับหลายๆ คนที่มีโอกาสมาอยู่ร่วมกันในคืนวันฮาโลวีน
แม้ค่ำคืนนั้นมันจะมีความขมในหัวใจ
แต่เรื่องราวเล็กๆ ที่หลายๆ คนร่วมกันทำ
มันทำให้ความขมจางเบาราวกับเป็นเพียงการดื่มเบียร์อึกใหญ่
ฮาโลวีนปีนี้ใกล้เข้ามา
มันทำให้ความทรงจำเรื่องนี้ชัดขึ้น แม้อาจไม่ปะติดปะต่อ
ฉันอยากเขียนเอาไว้ เพื่อบันทึกคำ ‘ขอบคุณ’ กับผู้คนของค่ำคืนนั้น
ว่าแต่…
ใครบ้างนะ?
