เมื่อคราวก่อนเล่าเรื่องวี่แววการชอบเที่ยวของเราเอาไว้ แล้วก็ค้างชีวิตภาคที่สองของเราเอาไว้ด้วย วันนี้อากาศดีเลยจะมาเล่าให้จบไปซะเลย
ตอนเราเป็นเด็กก็มีชีวิตส่วนที่ปกติ ธรรมดาอย่างที่บอกไปแล้ว คือ ก็ชอบไปเล่นกับคนอื่น
แต่
คนอย่างเราก็มีโลกส่วนตัวสูงมากมาแต่ไหนแต่ไร,
ตั้งแต่จำความได้ เราก็ชอบอยู่คนเดียว เล่นคนเดียว จนเราก็งงตัวเองว่าเป็นอะไรของเอ็ง!
ไอ้ชีวิตอีกภาค อีกด้านนึงที่ชอบอยู่กับตัวเองนี่แหล่ะที่ทำให้เราออกแวว…อ่านเขียน
ถ้าวันไหนไม่มีอารมณ์อยากจะสุงสิงกับญาตพี่น้องหรือเด็กแถวบ้าน
เราก็จะหมกตัวอยู่ในบริเวณบ้าน ที่โปรดที่สุดคือ สวนมะม่วงหลังบ้าน เพราะมันเงียบ สงบ ลมเย็น ร่มรื่น จำได้ว่ามีคนเอาเปลไปผูกไว้ใต้ต้นมะม่วง เราก็ยิ่งติดเข้าไปใหญ่
กิจกรรมที่ชอบทำก็คือ อ่านหนังสือและเขียนหนังสือ
หนังสือที่อ่านก็พวกหนังสือเรียน, หนังสืออ่านนอกเวลา, หนังสือการ์ตูน และนิตยสารที่ผู้ใหญ่ในบ้านซื้อมาอ่านๆ กัน (สมัยนั้นบ้านไม่มีฐานะเลยไม่มีโอกาสซื้อหนังสือมาอ่านเอง พอโตขึ้นเลยเข้าใจว่าทำไมชอบซื้อ ชอบเก็บหนังสือ) ไม่แน่ใจว่าทำไมเราชอบอ่าน เดาว่าตอนแรกคงแค่อยากหัดอ่านออกเสียงให้คล่อง ตอนหลังเลยถนัดอ่านอ่านในใจไปด้วย
พออ่านไปได้สักพักเราก็เอาสมุดมาขีดๆ เขียนๆ อะไรของเราไปเรื่อย
กลอนเปล่าๆ (ยิ่งกว่ากลอนเปล่า)
เรียงความ
เพลง
บันทึก
นิยาย
นิทาน
ฯลฯ
คือ ณ ตอนนั้นเด็กอย่างเราคงไม่รู้ประเภทหรอกว่าไอ้ที่คิดๆ และเขียนขึ้นมานั้นมันเรียกว่าอะไร รู้แค่ว่าพอคิดอะไรได้ก็อยากเอาดินสอ ปากกามาเขียนเก็บไว้ในสมุด แล้วก็เอามานั่งอ่าน นั่งชื่นชมอีกที
นั่งเล่าไป ก็นึกภาพตัวเองตอนนั้นไปด้วย,
เราว่าเราเป็นเด็กเพี้ยนๆ แล้วก็ออกแนวเพ้อเจ้อ
บางทีก็พูดคนเดียว ร้องเพลงที่แต่งสดๆ ขึ้นมาคนเดียว นั่งสัมภาษณ์ตัวเองอะไรไปเรื่อยเปื่อย
สงสัยใช้จินตนาการจากการอ่านและการเขียนมากไปหน่อย เลยปะปนกับชีวิตด้านแปลกๆ ของตัวเอง
แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีอยู่อย่างที่ไอ้นิสัยชอบอ่าน ชอบเขียนมันไม่ได้หายไปตอนที่โตขึ้น แต่กลายเป็นว่าทำให้เราติด เคย และยังชอบมันมากขึ้นเรื่อยๆ ซะอีก แต่ก็ไม่คิดว่าความชอบส่วนตัวจะทำให้มันกลายเป็นอาชีพของเราในปัจจุบันเข้าด้วย คงต้องนับว่าเป็นโชคชั้นที่สองที่เราได้เอาสิ่งที่ชอบและถนัดมาใช้เลี้ยงตัวเอง
แม้จะรู้ดีว่าความชอบกับความเก่งมันคนละเรื่อง
แต่เราก็ดีใจและภูมิใจที่มีโอกาสได้อยู่กับสิ่งที่เรารักและคุ้นเคยกับมัน
อย่างนี้ถ้าไม่ขอบคุณไอ้เด็กประหลาดที่มีชีวิตสองด้านก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเนอะ
วันก่อนไปร้านหนังสือเดินทาง
เจอหนังสือเล่มนึง ชื่อไรหว่า
ชอบเรื่องนึงคนเขียนชื่อสุนันทา..
อ๋อ เล่าเรื่องร้อน อะไรนั่นใช่มั้ยนะ ( :
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
อุดหนุน ‘เล่าเรื่องร้อน’ แล้วเหรอ ^^
ปล. ลองอ่านเรื่องของคนเขียนชื่อ ‘พฤศจิกา’ ด้วยซิ เป็นนามปากกาเรื่องแต่งของ ‘สุนันทา’ นะ